Hoewel we al geruime tijd niets hebben laten horen over de aanpak van de wachtlijsten, wil dat zeker niet zeggen dat er ook niets gebeurd is in de tussentijd.
Terugblik
Even terug naar de oorzaak van het ontstaan van de wachtlijsten. De UMC’s** worden door de zorgverzekeraars gefinancierd en bepalen vervolgens welk deel daarvan bestemdis voor CI. Van dit bedrag moeten niet alleen nieuwe implantaties betaald worden, maar ook de levenslange nazorg voor CI gebruikers, zoals nieuwe processoren, onderdelen en afspraken met audiologen (indien nodig). Doordat het nut en het succes van implantatie steeds duidelijker is, neemt dus het aantal mensen dat geïmplanteerd wordt ook steeds meer toe. Dit betekent dan ook dat het beslag dat voor nazorg gelegd wordt op het budget ook alleen maar groeit. Het CI werkt natuurlijk alleen naar behoren als de nazorg goed is: m.a.w. nazorg verminderen ten gunste van nieuwe implantaties is geen optie. Omdat geld nu eenmaal maar één keer kan worden uitgegeven, is er voor de nazorg een steeds groter deel van het totale CI budget nodig. Dus is er minder ruimte voor nieuwe implantaties.
Eerste gesprekken
Deze lijn hebben we steeds voor ogen gehouden in de gesprekken die we hebben gevoerd met politieke partijen, in brieven aan zorgverzekeraars, aan de NZa* en de minister.
Een eerste afspraak in februari 2018 met de NZa heeft er toe geleid dat we de afgelopen tijd hebben gewerkt aan een analyse van diverse oplossingsrichtingen. Zoals bekend mag zijn werkt OPCI in dit traject samen met het Radboudumc namens alle UMC’s.
Tweede gesprek met NZa
Deze analyse is het startpunt geweest van een tweede gesprek met de NZa wat half augustus heeft plaatsgevonden. Hierin hebben we de problematiek opnieuw heel duidelijk in kaart gebracht en gesproken over eventuele mogelijkheden om het probleem echt aan te pakken. Zo gaan er gesprekken gevoerd worden met organisaties die voor bepaalde aandoeningen ook met een hele lange wachtlijst te maken hebben, om na te gaan welke oplossingen zij gevonden hebben en hoe die in de praktijk werken. Verder zal er binnen de CI centra overleg gevoerd gaan worden hoe er, nog meer dan nu al het geval is, gewerkt kan worden aan kosten beheersing en efficiency. Dit uiteraard zonder verlies van kwaliteit. Want die moet, zoals boven is vermeld, gewaarborgd zijn. De NZa gaat kijken welke mogelijkheden er zijn om tot een andere financiering te komen voor de nazorg. Verder gaat er ook gekeken worden naar de maatschappelijk opbrengsten van een CI zoals o.a. vermindering van ziektewetuitkeringen, hogere opbrengsten belasting doordat mensen met een CI kunnen blijven werken, voor kinderen mogelijk minder speciaal onderwijs, etc.
Toen OPCI in december 2017 begon met deze actie wisten we dat het een lange weg zou zijn: gewoon een zak geld erbij om het probleem op te lossen is natuurlijk een utopie. Maar ondanks de relatief kleine stappen en de lange tijdsduur zijn we nog steeds tevreden met het resultaat. We zijn er nog lang niet, maar we gaan wel verder op de goede weg.
*NZA: Nederlandse Zorg Autoriteit
**UMC: Universitair Medisch Centrum (Centra)