Ervaringsverhaal Oliver: ‘Mijn gehoor kan alleen maar beter worden’

Oliver Piper (47) draagt sinds oktober 2014 een cochleair implantaat (CI). Hij vergeet nooit meer hoe hij op de eerste dag van zijn CI-aansluiting, na jaren zwaar slechthorend te zijn geweest, thuiskwam.

Hij kon ineens het gesprek tussen zijn vrouw en dochter horen én gedeeltelijk zelfs verstaan. “Ik krijg nu alweer tranen in mijn ogen als ik daaraan terugdenk.”

“Nu is ‘verstaan’ misschien een groot woord”, legt Oliver zekerheidshalve uit. “Maar ik kon in ieder geval het onderwerp van het gesprek volgen zonder de sprekers aan te kijken.” Dat was in de jaren voor zijn CI wel anders. Oliver werd geleidelijk steeds slechthorender, als gevolg van -onder andere- otosclerose (een progressieve ziekte die iemand langzaam slechthorend maakt door overmatige botwoekering of botgroei op en rondom de stijgbeugel in het middenoor). “Doordat ik steeds slechter ging horen, kwam ik in een sociaal isolement terecht, kon ik mijn kinderen niet meer (goed) verstaan en kreeg ik bij mijn werk ook steeds meer problemen met de communicatie.” In de zomer van 2014 maakte Oliver een afspraak bij het AZM om te kijken of hij misschien in aanmerking zou komen voor een CI. “En toen ging het ineens heel snel, twee maanden later werd ik al geopereerd.”

Dat is erg snel! Was je al wel klaar voor een CI?
“Ja, zo’n vijftien jaar geleden bracht mijn behandelend arts het CI al een keer ter sprake, maar het was toen nog toekomstmuziek waar ik ‘op langere termijn misschien ooit’ voor in aanmerking zou komen. Omdat ik in de jaren daarna veel over het CI gehoord en gelezen had, ging ik inderdaad vrij doelgericht naar de kno-arts. Mijn sociale leven was min of min gereduceerd tot een bestaan op Facebook. Buiten social media had ik nauwelijks meer contact met mensen, en ik vermeed sociale gelegenheden zoals verjaardagen. Daar werd ik natuurlijk niet erg gelukkig van, dus ik hoopte dat het CI mij in elk geval uit dat isolement kon halen.”

En, is dat gelukt?
“Ja, ik kan wel zeggen dat ik dankzij mijn CI een stuk van mijn oude (sociale) leven weer heb teruggekregen. Ik kan mensen nu weer verstaan waar dat eerder niet mogelijk was, hoezeer ik mijn best ook deed. Ook op mijn werk is het gemakkelijker om met collega’s te overleggen en te vergaderen. Ik kan alles veel beter volgen. Natuurlijk ben ik nog steeds slechthorend. Ook een CI blijft tenslotte een hulpmiddel met beperkingen. Vooral in drukkere omgevingen blijft het hard werken om mensen te verstaan. Oftewel, horen blijft vermoeiend als de omstandigheden niet ideaal zijn. Maar het mooiste is: mijn gehoor kan door oefening en voortschrijdende techniek vanaf nu alleen nog maar beter worden!”

Hoe was het om weer opnieuw te leren horen met je CI?
“De revalidatieperiode verliep extreem vlot. Aan het einde van de eerste training zat ik al op ongeveer de helft van het materiaal, dat eigenlijk bedoeld was voor een maand of drie training. Na een maand was ik klaar, inclusief telefoontraining en oefeningen met poëzie en proza. Je kunt het geluid van het CI niet vergelijken met het natuurlijke geluid dat een goed horende ervaart, maar als ik het vergelijk met het geluid van mijn hoortoestel is het zó veel beter, helderder en duidelijker. Een genot, als je merkt wat je jarenlang hebt moeten missen.”

Was het makkelijk om aan de ‘nieuwe’ geluiden te wennen?
Ik moest in principe aan alle geluiden weer wennen. Het moeilijkste vond ik niet de specifieke geluiden, maar juist de momenten dat er een kakofonie van geluid op je afkomt. Om daaruit hoofd- en bijzaken te onderscheiden, blijft heel moeilijk. Maar ik herken intussen vrijwel alles weer. Een enkele keer moet ik nog vragen wat een geluid is en waar het vandaan komt, maar als ik het eenmaal weet, dan wordt het een volgende keer ook meteen weer herkend. Hoe dan ook, vind ik alle geluiden weer mooi om te horen.”

Luister je ook (weer) naar muziek?
“Voor ik (te) slecht ging horen heb ik altijd muziek geluisterd en ook zelf gemaakt. Ik merk dat er met mijn CI een leerproces aan de gang is, waardoor de muziekervaring nog steeds aan verandering onderhevig is. In de eerste maanden met mijn CI vond ik muziek bijvoorbeeld het mooiste wanneer ik zowel mijn hoortoestel als CI droeg. Maar inmiddels ben ik erachter gekomen dat dit verschilt per muzieksoort. Als de muziek ‘ingewikkelder’ is, luister ik het liefste alleen met mijn CI.”

Oliver is moderator geworden van het OPCI forum waar mensen met een CI of op weg naar een CI ervaringen uitwisselen en vragen kunnen stellen.

(Bron: Advanced Bionics & Doof.nl)