Greetje

26 juni 2018

Voorgeschiedenis
Vanaf mijn vijftigste levensjaar (2003) ben ik aan beide zijden geleidelijk aan steeds slechthorender geworden. Sinds 2012 ben ik rechts geheel doof en sinds 2015 ook links. In een periode van ruim tien jaar ging ik van goedhorend naar zeer ernstig slechthorend en uiteindelijk naar doof. Ik ben onverklaard laatdoof geworden. Communiceren was niet meer mogelijk. De hoortoestellen die ik droeg, inclusief de solo-apparatuur, werden ‘werkloos’.

Onderzoeken
In 2015 werd mij door het UMCG Groningen de mogelijkheid geboden het CI-traject in te gaan. Ik heb daar volmondig ‘ja’ op gezegd. De vooronderzoeken gaven een positieve uitslag. Door de aard van mijn gehoorverlies zou ik zeker in een-op-een-situaties weer goed kunnen communiceren, zelfs zonder hulpmiddelen. Ik was een geschikte kandidaat.

Operatie
Omdat ik intussen al ervaren had hoe lastig en eenzaam het leven voor me was geworden, was ik de uitdaging van de CI-operatie aangegaan. Na een wachttijd van zeven maanden werd ik in april 2016 met succes geopereerd. Eind mei 2016 werd mijn geluidsprocessor aangesloten en was ik met revalidatie gestart. Er was weer geluid aan het einde van de tunnel.

De start
Al vanaf dag één van de aansluiting kon ik woorden en zinnen verstaan, hoorde ik vogels fluiten, de bladeren aan de bomen ritselen, de pieptonen van allerlei apparatuur, de richtingaanwijzer van de auto en zelfs de deurbel en telefoon.

Communiceren lukt weer, zij het in een-op-een-situaties. Spontane gesprekjes op straat, in een winkel, ook dat kan weer. Geweldig. En naarmate de tijd vordert, gaat het horen en verstaan steeds beter.

Een tegenslag
Nadat ik mijn CI een half jaar had, bleek dat in het implantaat (het inwendige deel van het CI) een aantal elektroden teveel weerstand kregen, waardoor ze uitgevallen waren en het implantaat dus niet goed functioneerde. Inmiddels zijn die elektroden door middel van speciale instellingen en extra bezoeken aan het ziekenhuis weer geactiveerd. Daarna kon ik samen met het CI-team weer verder met het proces van zoeken naar de optimale instellingen om te kunnen horen en verstaan. Dit proces nam toch wel een jaar tijd in beslag. Eind 2017 waren we uiteindelijk weer op de goede weg en lukt het net zoals voordien om goed te kunnen horen en verstaan in een-op-een-situaties.

Leven met een CI
Helaas blijft communiceren in groepen lastig, ondanks inzet van hulpapparatuur zoals de mini-microfoon. Mogelijk dat dit te zijner tijd nog wat makkelijker zal gaan. Horen en verstaan met een CI blijft een groeiproces, waarbij ontwikkelingen van de steeds beter wordende techniek natuurlijk ook een belangrijke rol spelen.

Telefoneren zonder hulpmiddelen lukt mij niet. Dat is en blijft problematisch, ondanks inzet van een hulpmiddel zoals de Phoneclip, die door middel van Bluetooth verbonden wordt met mijn CI. Daarnaast maak ik voor telefoneren ook gebruik van KPN Teletolk, zo laat ik me in telefoongesprekken bemiddelen door een schrijftolk. Hiermee heb ik de zekerheid dat hetgeen gezegd wordt goed door mij wordt ‘verstaan’.

Naar muziek luisteren is overigens nog een leerproces, omdat de muziekgeluiden met mijn CI nogal vervormd en daardoor zeer vals en onaangenaam klinken. Daardoor blijft het voor mij ook onzeker of ik mijn geliefde hobby, accordeonspelen, weer zal kunnen oppakken. Muziek leren spelen met een CI is een volgende uitdaging.

Een nieuwe wereld met het CI
Intussen is er een wereld vol geluid voor me open gegaan. Ik hoor nu geluiden die ik al jaren niet meer hoorde. En het positieve is dat mijn gehoor met mijn CI alleen maar beter zal worden, dat het horen en verstaan met een CI niet meer achteruit zullen gaan.

De laatste jaren trok ik mij steeds meer terug. Ik ontweek mensen op straat, feestjes, verjaardagen, speciale gelegenheden. Bezoek ontvangen of op bezoek gaan was een hele zware opgave. Het horen en verstaan kostte me ongelooflijk veel energie, zonder enig resultaat want ik verstond uiteindelijk toch niets. Zelfs in mijn eigen gezin was communicatie nauwelijks nog mogelijk. Mijn doofheid maakte me erg eenzaam, ondanks dat ik mijn sociale contacten onderhield met behulp van de moderne communicatiemogelijkheden zoals Facebook, WhatsApp en e-mail.

Maar met mijn CI lacht de wereld me weer toe, is er weer zonneschijn in mijn leven, ben ik weer ondernemender en vrolijker, durf ik op mensen af te stappen. Mijn CI maakt mijn leven makkelijker en aangenamer. Weliswaar met de kanttekening dat het nooit weer zo zal zijn zoals vroeger, want ook met een CI blijf je slechthorend en vaak afhankelijk van hulpmiddelen en inzet van gebarentolken en/of schrijftolken.

Het leven met een CI is een wereld van verschil in vergelijking met een leven zonder CI.

Juni 2018.