De ouders van Mabel

17 maart 2017

Mabel vertelt hier hoe ze al heel jong doof werd en veel later een CI kreeg. Haar ouders vertellen op deze pagina over hun ervaring:

Toen Mabel doof werd, had ze al een grote woordenschat. Wij hadden het idee: dat moeten we zien vast te houden. Op school (slechthorendenschool) werd ons een nieuwe Amerikaanse methode aangeboden, overal in het huis hingen briefjes met de naam van het voorwerp. Het was de bedoeling dat ze niet per letter onderscheidde, maar per woord (globaal lezen). Dit bleek geen succes, de taal ging achteruit, sommige kinderen hebben op 3-4 jarige leeftijd al zin en de nieuwsgierigheid om te lezen, maar Mabel wachtte tot haar 6de jaar, zoals het hoorde. Uiteindelijk ging ze naar een dovenschool, waar de taal langzaam weer terug kwam.

We hebben altijd geprobeerd haar in de horende omgeving te houden, omdat we er vanuit gingen, dat ze later ook in de horende wereld mee zou draaien. Zwemmen bijvoorbeeld, deed ze samen met horende kinderen en een horende lerares. Dit lukte niet zo, daar er elke keer een andere lerares was, die het niet snapte en van de kant naar haar stond te roepen wat ze moest doen. Dat had dus weinig zin. Daarom hebben we haar naar les gedaan, waar ze 1 op 1 les had. Elke week dezelfde lerares.

Ze ging naar tennis. Dit was ook geen succes. Jazzballet ging goed. Ze ging er heen met een vriendinnetje. Ze had ook een stel horende vriendinnetjes in de buurt.

We hebben ook geprobeerd haar naar een horende school te doen. Dit mislukte omdat je alle leerkrachten mee moet hebben. Op de lagere school zit je hoogstens 2 jaar bij dezelfde onderwijzer. Daarna moet je weer doorschuiven.

Op vakantie vond ze het leuk boodschappen te doen. In Engeland ging ze naar de winkel om “two bottles of milk” te halen. Ze was niet bang. Er zat wel pit in haar…. En nog!

Haar taalgebruik is op een enkel foutje na prima en het is beter geworden nadat ze een CI had gekregen. Het feit, dat ze al had leren praten voordat ze doof werd en haar doorzettingsvermogen zullen hieraan meegeholpen hebben. Haar CI maakt de communicatie gemakkelijker. Zelfs als je ergens over praat met je rug naar haar toe reageert ze en een telefoongesprek is heel goed mogelijk.
We zijn blij, dat ze besloten heeft een CI te laten plaatsen.

Jan en Hill Schaap