Verslag conferentie “Adult Hearing Loss in Europe 2016”

Op 26 september was deze door de Ear Foundation georganiseerde conferentie in Brussel. Tijdens de conferentie lanceerde de Ear Foundation hun rapport ‘Spend to Save’. Hennie Epping was erbij en schreef dit verslag.

Spend to Save
(Geef uit om te besparen)
Dit was de inspirerende titel van het rapport dat The Ear Foundation publiceerde tijdens de door haar georganiseerde internationale conferentie “Adult Hearing Loss in Europe 2016” in Brussel.

Op deze dag werden er door mensen uit verschillende Europese landen korte lezingen gegeven, waarin het terugkerende thema was: het gehoorverlies van volwassenen in Europa en de kosten die  daarmee gemoeid zijn en die enorm zijn te verminderen door mensen toegang te geven tot nieuwe hoorhulpmiddelen.

De cijfers voor Nederland spreken boekdelen: de kosten door gehoorverlies zouden 6 miljard euro zijn. Hierbij moet gedacht worden aan kosten voor uitkeringen, minder goede functies kunnen vervullen, burn-outs als gevolg van gehoorverlies, verzorging, bij oudere mensen meer kosten door dementie, kosten voor geestelijke gezondheidszorg door grotere eenzaamheid.

Dit alles zou (deels) te voorkomen zijn door het op grote schaal beschikbaar stellen van hoorhulpmiddelen
Omdat het te ver zou voeren alle presentaties te bespreken noemen we ik een aantal en dan vooral degenen die direct een verbinding hebben met CI.

  • Peter Helmhout, penningmeester van OPCI, beet het spits af met een persoonlijk verhaal over zijn ervaringen met CI. Hij vertelde daarin o.a. dat hij 25 jaar geleden een CI heeft gekregen. Een kostbare ingreep. Maar die heeft zich ruim terug verdiend: door zijn CI is hij in staat om te blijven werken en hogere functies te bekleden die niet voor hem waren weggelegd zonder zijn CI. Hij heeft daardoor meer belasting kunnen betalen en geen beroep hoeven te doen op sociale voorzieningen.
  • Ann-Charlotte Gyllenram vertelt over de situatie in Zweden. CI wordt daar, net als in Nederland, volledig door de overheid betaald. Echter er zijn grote verschillen in regio’s en de beschikbare mogelijkheden om een CI te krijgen: er wordt uitsluitend gelet op de kosten en niet op de meerwaarde die de CI heeft voor de gebruiker en de maatschappij heeft.
  • Leo de Raeve van ONICI over België: België is een voorloper wat betreft het implanteren van kinderen: vanaf 2006 heeft 80 % van de doofgeboren kinderen in België CI. Dit in tegenstelling tot volwassenen. Daar heeft maar 6.6% van degenen die daarvoor in aanmerking komen een CI. Dat is vergelijkbaar met de cijfers in Nederland en in de Verenigde Staten, maar slechts de helft van het aantal implantaties in Duitsland en Oostenrijk. Een beter bewustzijn van de voordelen van het CI zal zeker zijn gevolgen hebben voor een betere kwaliteit van leven en kosteneffectieve data, die er voor kunnen zorgen dat de opbrengsten duidelijker in beeld komen.
  • Wendy Huinck, hoofd afdeling CI volwassenen Hearing & Implants Nijmegen: het CI heeft bewezen effectief te zijn in de communicatie mogelijkheden van mensen, die gevolgen hebben ter voorkoming van sociaal isolement, problemen op het werk en depressies. Sinds de introductie van CI in Nederland in 1986 is er een groeiend aantal CI kandidaten en vraagt steeds meer van de gezondheidszorg.  Er moeten dus keuzes gemaakt worden in een tijd waarin steeds vaker naar het economische aspect gekeken wordt. En hierbij kan niet alleen gekeken worden naar de economische aspecten van de gezondheidszorg, maar moet er vooral ook gekeken worden naar de economische aspecten voor de CI gebruiker: de gezondheid, het kunnen werken, zonder sociale uitkeringen enz.

Vergelijkbare cijfers over de kosten en opbrengsten van gehoorverlies werden ook gepresenteerd vanuit Frankrijk, Duitsland en Engeland. Ook een vertegenwoordiger van de Wereld Gezondheidsraad en de vice president van EFHOH (Europese Organisatie voor Slechthorenden) onderstreepten de noodzaak om serieus werk te maken van het mogelijk maken tot een betere beschikbaarheid van hoorhulpmiddelen om de kosten die slechthorendheid met zich meebrengt zo veel mogelijk terug te dringen.