Verslag van de OPCI contactdag op 30 april 2016

Op 30 april organiseerde OPCI een contactdag met het thema: weerbaar door humor. Het was een dag met grappige, hilarische en humorvolle momenten. Lees hier het verslag.

Ede, zaterdag 30 april, 10 uur in de ochtend: het Akoestikum baadt in het zonlicht. Het gebouw, een voormalige kazerne, zal vandaag een vrediger bestemming hebben dan in vroeger tijden. OPCI heeft hier haar landelijke contactdag, met het thema weerbaarheid. En hoe je kunt leren, om (meer) weerbaar te zijn. Niet met wapens, maar met humor.

In het gebouw heerst een grote bedrijvigheid. De OPCI gastvrouwen en -heren krijgen de laatste instructies, wegwijzers worden opgeplakt, en de ringleiding, beamer en scherm worden geïnstalleerd en gecontroleerd. De exposanten richten hun tafels in en de tolken melden zich. Rond 12.00 uur druppelen de eerste gasten binnen en volgt de begroeting met inschrijving door het ontvangstcomité. Er worden zo’n 120 mensen verwacht: deelnemers, exposanten en tolken. Er is ruim de tijd om met koffie en thee en koek bij te praten en weer nieuwe mensen te leren kennen.

Na de koffie opent voorzitter Hennie Epping in de grote zaal de dag en heet iedereen welkom. Hij licht het thema toe door over zijn eigen burn-out te vertellen. Een moeilijke tijd, die hem uiteindelijk veel heeft opgeleverd. Hij heeft zijn grenzen gevoeld, hij heeft geleerd te ontspannen en de boel los te laten. En om zichzelf en de wereld om hem heen met humor te bezien. Dat kan alleen als je weerbaar bent en je jezelf niet als slachtoffer ziet. Met zijn toespraak zet hij de toon van de dag en Wendelina Timmerman en Rikie Boevink diepen het in hun ‘aftrap van de dag’ wat verder uit.  Aan de hand van een tekst van Loesje: ‘Vroeger dacht ik dat mijn beperkingen mijn grenzen waren’ leggen ze uit dat de wereld groter wordt, als je goed voor jezelf zorgt. Als je je grenzen bewaakt en ontdekt waar je energie van krijgt. Zo vaar je ‘op eigen kracht’.

Deelnemers kunnen daarna verschillende workshops bijwonen. Bij Wendelina en Rikie gaat het vooral over weerbaarheid. Plant bijvoorbeeld eens je benen stevig in de grond en gooi je armen hoog de lucht in, als een boom. Wapper met je handen, alsof je applaudisseert en voel dan hoe sterk je bent. Het werkt!

Actrice Frances Gallimore, een enthousiaste en vrolijke CI-ervaringsdeskundige, geeft een workshop ‘sociale revalidatie’. Want die krijg je niet in een ziekenhuis. Hoe vertel je bijvoorbeeld in een sollicitatiegesprek dat je een CI hebt en slechthorend bent? Bedremmeld mompelen: ‘ik ben slechthorend, maar het is niet erg hoor’? Nee, geen goed idee. Een van de deelnemers vertelt hoe hij zijn  sollicitatiegesprek voerde. ‘Ik hoor selectief: alleen de leuke dingen en alleen als ik aangenomen word’. Er wordt heel wat afgelachen bij de workshop ‘sociale revalidatie’….

In de workshop van Frank van der Bijl (Laat je CI stralen!) kun je je processor op pimpen, met allerlei kleurrijke hoesjes, kapjes, kraaltjes, motiefjes en wat niet al. Het is er druk en de hele dag zie je grappigste en mooiste CI’s  voorbij komen. Franks’ motto hangt aan de muur: ‘Keep Calm and Pimp Your Hearing Aids & Cochleair Implants’.

En dan is er tot slot de workshop ‘Henk en Ingrid in stelling’, waar als in het Britse Lagerhuis over een stelling gedebatteerd kan worden. Zoals deze: ‘Mijn CI is inmiddels deel van mijn persoonlijkheid en heeft humorvolle aspecten’. De stelling maakt de tongen los. Hoe kun je bijvoorbeeld vergissingen en pijnlijke situaties, ontstaan door je slechthorend/doofheid, omzetten in iets, waar iedereen om kan lachen? Dat is levenskunst en Henk en Ingrid geven ons tips en suggesties.

En dan is het tijd voor het optreden van cabaretier en schrijver Vincent Bijlo, volgens eigen zeggen ‘natural born blind’. Het optreden is voor een deel hilarisch. Bijvoorbeeld over de seksuele voorlichting, die hij kreeg op het blindeninstituut. En over hoe de hoortesten verlopen bij de audioloog. Over de apps, die hij gebruikt, zoals ‘Be My Eyes’.

Hij is scherp wanneer hij zegt he-le-maal niets te zien in lotgenotencontact. Want het gaat er juist om, je lot los te koppelen van je beperking. (Hmmm. Tsja. OPCI heeft een sterke afdeling lotgenotencontact, dus daar moeten we nog maar es over doordenken…).

En hij ontroert, wanneer hij vertelt hoe radeloos hij was als kind toen zijn moeder hem vertelde dat ook zijn gehoor slechter zou worden. Drie dagen bleef hij in bed, want waar was alles nog goed voor? En toen was het voorbij, ging hij in de vensterbank zitten, voelde de wind langs zijn wangen en zette de sterren weer terug, die uit de hemel waren gevallen …En het kwam goed, zoals zijn moeder al gezegd had. ‘Ze kende mij beter dan ikzelf’.

Na zijn optreden sluit Hennie de dag af. Hij bedankt iedereen voor de aanwezigheid, en bedankt in het bijzonder de workshopleiders, tolken, exposanten en vrijwilligers. Er zijn bloemen en dan is het tijd voor een drankje in het café van de voormalige kazerne, waar humor vandaag het wapen was. Des te beter, want het is precies zoals Vincent Bijlo ons voorhield, oorlog is angst, vermomd als moed. Op naar de volgende OPCI-contactdag!